De Omgangsondertoezichtstelling

Een omgangs-ondertoezichtstelling is een middel dat kan worden ingezet indien een omgangsregeling niet wordt nagekomen of geheel ontbreekt. De omstandigheid dat op vrijwillige basis geen omgangsregeling tot stand komt, is op zich niet voldoende reden voor de rechtbank om een ondertoezichtstelling uit te spreken. De rechter kan een ondertoezichtstelling (OTS) uitspreken indien een kind zodanig opgroeit dat het in zijn ontwikkeling ernstig wordt bedreigd, en: de zorg (hulpverlening) die wordt geboden niet voldoende wordt geaccepteerd, en de verwachting bestaat dat de ouder binnen een aanvaardbare termijn in staat is de verantwoordelijkheid voor de verzorging en opvoeding te dragen. Hoewel contact met beide ouders belangrijk is voor de ontwikkeling van een kind (uitzonderingen daargelaten) zal een rechter niet zonder meer op grond van het ontbreken van omgang kunnen concluderen dat het kind daardoor in zijn/haar ontwikkeling wordt bedreigd. Daarvoor zijn concrete aanwijzingen nodig. Een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming kan feitelijke informatie over het welzijn van het kindaan het licht brengen zoals bijvoorbeeld problemen die er zijn op school. De verwachting dat elk kind uiteindelijk heeft te lijden onder het ontbreken van contact en uiteindelijk in een identiteitscrisis zal belanden, is niet voldoende. 
Een uitzondering wordt wel gemaakt voor het geval het kind niet is voorgelicht over de (biologische) vader. Een kind dat niet beter weet, kan geen klachten ontwikkelen vanwege het ontbreken van contact. De rechter oordeelt in het algemeen dat statusvoorlichting (wie is de vader) in een vroeg stadium noodzakelijk is om het risico van een ernstige identiteitscrisis later te vermijden. In zo'n geval waarbij een kind geen klachten heeft omdat het niet is voorgelicht over zijn/haar afkomst kan de rechter wél aannemen dat het kind ernstig in zijn/haar ontwikkeling wordt bedreigd ook al is er nog geen sprake van disfunctioneren.