Draagkracht en schulden

De vrouw heeft in deze procedure vaststelling verzocht van een door de man te betalen bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de minderjarige zoon van partijen. Ingevolge art. 1:397 lid 1 BW dient bij het bepalen van het bedrag aan kinderalimentatie enerzijds rekening te worden gehouden met de behoefte van het kind en anderzijds met de draagkracht van de alimentatieplichtige. Het hof heeft volgens man de door hem te betalen kinderalimentatie bepaald op een bedrag dat groter is dan zijn draagkracht  door slechts beperkt rekening te houden met zijn aflossing op schulden. De man klaagt dat onbegrijpelijk is dat het hof bij het bepalen van de draagkracht van de man slechts een aflossingsbedrag van € 500,-- per maand in aanmerking heeft genomen. De Hoge Raad oordeelt dat de klacht terecht is omdat het hof heeft verzuimd in te gaan op de met stukken onderbouwde stelling van de man dat er loonbeslag ligt, dat hij daarom slechts de beslagvrije voet krijgt uitgekeerd en dat hij daarmee in 2017 € 761,89 per maand op zijn schulden heeft afgelost en ter zake in 2018 € 1.135,26 per maand aflost. Het hof heeft niet toegelicht waarom het redelijk is rekening te houden met een aflossing van € 500,-- per maand en is niet ingegaan op de stelling van de man dat hij door middel van loonbeslag in 2017 een bedrag van € 761,89 per maand afloste en in 2018 een bedrag van € 1.135,26 per maand. Het oordeel van het hof met betrekking tot het aflossingsbedrag van € 500,-- per maand is derhalve ontoereikend gemotiveerd. De uitspraak van het hof wordt door de Hoge Raad vernietigd.