Partneralimentatie bruto of netto

Het is gebruikelijk om de partneralimentatie af te spreken als een brutobedrag. Daarmee is voor zowel de betaler als voor de ontvanger duidelijk wat hij /zij gaat betalen/ontvangen. Althans bruto. Wat er netto overblijft is afhankelijk van overig inkomen. Wat er netto betaald wordt hangt ook af van overig inkomen en staat niet definitief voor altijd vast. De belastingtarieven kunnen immers veranderen.  Het brutobedrag is voor beiden gelijk, het nettobedrag dat daarvan overblijft zal dat niet zijn.

Ongehuwd samenwonenden zijn na het verbreken van de relatie ten opzichte van elkaar geen partneralimentatie verschuldigd. Een wettelijke verplichting daartoe ontbreekt en de ex-partner kan via de rechter dan ook geen onderhoudsbijdrage afdwingen, tenzij partijen dit zijn overeengekomen. 

Fiscaal zijn er een aantal mogelijkheden als er toch betalingen plaatsvinden nadat het samenwonen is gestopt.

- Als er toch bereidheid is om geld te betalen aan de ex-partner na beëindiging van de samenwoning, zonder dat daartoe eerder een     verplichting is overeengekomen, dan kan dit bedrag worden gezien als een belaste schenking, afhankelijk van de hoogte van het bedrag.
- Bijdragen in het levensonderhoud van de ex-partner (bij samenwonen) vormen echter geen belaste schenking als zij voortvloeien uit een dwingende verplichting uit moraal en fatsoen (natuurlijke verbintenis). De bedragen worden belastingvrij ontvangen en zijn niet aftrekbaar. 
- Een bijdrage is aftrekbaar als deze voortvloeit uit een (eerdere) overeenkomst (een rechtens afdwingbare verplichting ex artikel 6.3.a.f Wet op de Inkomstenbelasting). 
- De afkoop van toekomstige partneralimentatie is bij samenwoners nooit aftrekbaar. Dit is uitdrukkelijk in de Wet op de Inkomstenbelasting bepaald (artikel 6.3.1.b Wet op de Inkomstenbelasting). De afkoopsom is wél belast bij de ontvanger (artikel 3.102.1 Wet op de Inkomstenbelasting).