De kostenveroordeling

Vaak wordt het als vanzelfsprekend gezien dat degene die de procedure verliest ook wordt veroordeeld in de kosten, maar dat is het niet. In familiezaken geldt als hoofdregel dat ieder de eigen kosten draagt. Slechts zelden zal de rechter afwijken van die regel in zaken waarin partijen tegenover elkaar komen te staan, diein een familierechtelijke verhouding tot elkaar staan of een verhouding die daarop lijkt. De regel wordt bijvoorbeeld ook toegepast bij samenwoners die gaan strijden over de verdeling. Slechts in zeer uitzonderlijke situaties wordt afgeweken van die regel in familiezaken. Daarbij valt te denken aan situaties waarin iemand nodeloos blijft doorprocederen om de ander dwars te zitten. Dat wordt overigens niet snel aangenomen. 
In familiezaken is het lastig om een verliezer aan te wijzen. Vaak verlangen partijen over en weer iets van elkaar en krijgt iedere partij wel op een of meerdere punten gelijk. De kostenveroordeling kan altijd gevraagd worden, maar reken jezelf niet rijk. Ook als deze wordt toegewezen betreft het slechts een deel van de kosten die je zelf hebt gemaakt, tenzij je op toevoeging hebt geprocedeerd. Een procedure opstarten met het idee dat je vordering ijzersterk is en dus de ander in de kosten zal worden veroordeeld zal tot teleurstelling leiden. Beter is het om te beseffen dat er kosten aan verbonden zijn om je recht te halen. Een kostenveroordeling is dan een meevaller(tje).