Kinderalimentatie is van openbare orde, hetgeen betekent dat de rechtbank de afspraken die partijen daarover onderling maken niet hoeft te bekrachtigen. Het ouderschapsplan dat moet worden overgelegd bij een eenzijdig of gezamenlijk verzoekschrift tot echtscheiding, wordt door de rechtbank tegen het licht gehouden, ook de financiële paragraaf die daarin moet zijn ingevuld.Het staat ouders niet vrij om de rechterlijke toetsing van de rechten van de minderjarigen op een onderhoudsbijdrage te beperken en dus is een niet-wijzigingsbeding niet mogelijk voor wat betreft de kinderalimentatie. Ten aanzien van de partneralimentatie zijn partijen wel vrij. Zij kunnen een naar wettelijke maatstaven te hoge of te lage alimentatie afspreken, een nihilbeding of een niet-wijzigingsbeding.
Ten aanzien van de kinderalimentatie zijn partijen dus niet geheel vrij. Afzien van kinderalimentatie kan niet zomaar. Er kunnen voor partijen wel redenen zijn waarom er geen kinderalimentatie wordt vastgelegd. Bijvoorbeeld wanneer er hoge schulden zijn die één van partijen geheel voor zijn of haar rekening wil nemen maar waardoor er geen draagkracht overblijft voor alimentatie. Volgens de wettelijke maatstaven moet de kinderalimentatie naar behoefte en draagkracht worden vastgesteld. Behoefte is er altijd, draagkracht is er niet altijd.
Partijen hebben een beperkte vrijheid als het gaat om kinderalimentatie en als van die beperkte vrijheid gebruik wordt gemaakt is het wel van belang om vast te leggen hoe en waarom de afspraken tot stand zijn gekomen. De draagkracht is immers geen vaststaand gegeven. Het inkomen kan wijzigen, maar ook de lasten. Een wijziging in de omstandigheden, zoals het inkomen, de lasten, maar bijvoorbeeld ook hertrouwen of een wijziging in de zorgverdeling, kan aanleiding zijn om een verzoekschrift tot wijziging van de kinderalimentatie in te dienen bij de rechtbank. Aangezien het voor wat betreft de kinderalimentatie niet mogelijk is om een niet-wijzigingsbeding op te nemen in het ouderschapsplan zal de rechtbank een berekening maken op basis van de wettelijke maatstaven, uitgaande van de actuele gegevens. Een beroep op de eerdere afspraken kan enkel slagen als die goed zijn vastgelegd, zodat de rechter de destijds gekozen uitgangspunten (mits deze niet in strijd zijn met de openbare orde) kan meenemen bij de herberekening.